Softball - gra ta jest dość podobna do baseballa, lecz rozgrywana na mniejszym boisku i większą piłką. Rywalizują ze sobą dwie drużyny po 9 zawodników. Główna częśc pola gry jest kwadratem o boku 18,3 m. W narożnikach umieszczone są bazy (jedna z baz to baza matka). W grze używa się piłki o obwodzie około 30 cm i wadze 166-173 g oraz kija o długości około 86 cm i wadze około 1 kg. Mecz składa się z rund. W każdej z nich obie drużyny grają na przemian w ataku i w obronie. Drużyna atakująca odbija kijem piłkę rzuconą (od dołu) przez miotacza z drużyny przeciwnej. Celem odbijającego jest wybicie piłki możliwie jak najdalej w pole, a następnie obiegnięcie 3 baz i dotarcie do bazy matki co daje drużynie 1 punkt. Drużyna rywali dąży do wyeliminowania biegnących do bazy-matki przeciwników. Osiąga się to poprzez złapanie lecącej piłki lub dotknięcie przeciwnika trzymaną w dłoni piłką (z zastrzeżeniem, że biegnący nie jest akurat na którejś bazie). Ponieważ uderzona piłka osiąga prędkość ponad 100 km/h, łapacz nosi dodatkowy ekwipunek: kask, maskę, ochraniacz na klatkę piersiową i nogi oraz rękawicę. Softball rozwijał się równocześnie jako gra halowa i forma rozrywki pod gołym niebem, popularna zwłaszcza wśród kobiet, dla których baseball był zbyt wymagający fizycznie. W roku 1996 dyscyplina ta dołączyła do oficjalnej listy gier olimpijskich choć tylko w wykonaniu kobiet. Można ją więc określić jako kobiecą odmianę baseball'a.

Wszystkie mecze rozgrywane były w Olimpijskim Centrum Softballa w południowej części Atenach (Kompleks Olimpijski Helliniko, drugi pod względem wielkości, po Ateńskim Centrum Olimpijskim). Znajduje się tam główne boisko z widownią na 5.000 miejsc i dwa mniejsze - treningowe.